Er leefde eens een oude vrouw, die het de dag voor kerstmis erg druk had. Ze veegde de vloer, ze lapte de ramen en ze klopte de matten. In haar keuken maakte ze de heerlijkste lekkernijen voor het kerstfeest. Ze bakte koekjes en een cake. Ze kookte soep en ze maakte pudding. En terwijl ze zo druk bezig was, liep ze telkens langs de kerstboom, die in een hoekje stond en dan dacht ze: "Oh, de boom! De boom! Ik moet de kerstboom nog versieren!". Maar ze had het zo druk.

's Avonds laat was het werk eindelijk gedaan. De koekjes waren gebakken en de schone ramen flonkerden in het kaarslicht. De oude vrouw dacht: "Oh jee, de boom! De boom! Ik moet de kerstboom nog versieren!" Maar eerst zette ze een kopje thee en ging ze zitten in haar schommelstoel – vijf minuutjes maar.
Toen ze daar zat met haar kopje thee, keek ze omhoog en zag boven de kerstboom een spinnenweb. Ach, die had ze over het hoofd gezien tijdens het schoonmaken! Als haar thee op was zou ze dat web wel even weghalen met de bezem.
De oude vrouw dronk de thee en staarde in het vuur. Ze dacht aan de volgende dag, wanneer haar kinderen en kleinkinderen op bezoek zouden komen voor kerstmis. Wat zou het een heerlijke dag worden. Ze schommelde in haar stoel en voelde hoe haar ogen steeds zwaarder werden. Maar... "De boom! De boom! Ik moet de kerstboom nog versieren!" Ze nam nog een slokje van haar thee en... viel in slaap.

Hoog boven de kerstboom, in het spinnenweb, zaten de spinnen nieuwsgierig bij elkaar. Andere jaren had de vrouw ze altijd naar buiten gejaagd met de bezem. Maar deze keer hadden ze zich allemaal bij elkaar in een web verstopt, hoog onder het plafond, en was de oude vrouw ze vergeten.
"Waarom heeft ze een boom in haar huis gezet?" vroeg een van de jongste spinnen. "Ik weet het eigenlijk niet," zei een van de oudere spinnen. "Laten we gaan kijken."

De spinnen lieten zich voorzichting aan hun draad naar beneden zakken in de boom. Ze kriebelden van tak naar tak en bekeken de boom van onder tot boven. Overal waar ze liepen, lieten ze hun prachtige zilveren spinnendraad achter. Toen ze de hele boom hadden gezien, hadden ze nog steeds geen idee waarom de vrouw hem naar binnen had gebracht, en kropen ze terug in het web bij het plafond.

De volgende ochtend werd de oude vrouw pas wakker en keek ze verbaasd naar haar boom. Net toen ze haar ogen opendeed, scheen de zon door het raam naar binnen. Haar heldere stralen vielen op de spinnewebdraden in de boom en die begonnen te flonkeren en glinsteren. Ze leken wel van zilver!
Toen ging de deur met een zwaai open en stormden de kleinkinderen van de oude vrouw naar binnen. "Oma! Wat is je kerstboom mooi! Kijk eens hoe hij glinstert: veel mooier dan de versiering die je andere jaren had!"
De oude vrouw glimlachte en keek naar het plafond. "Ik heb hulp gehad van mijn vrienden," zei ze. "Ik hoop dat ze ieder jaar terugkomen om te helpen met het versieren van mijn boom."

Vanaf dat jaar liet de oude vrouw altijd één spinnenweb hangen, wanneer ze haar huisje schoonmaakte voor het kerstfeest. En ieder jaar kwamen de spinnen op kerstavond naar beneden en hielpen haar met het versieren van de kerstboom.

Dit verhaal is afkomstig uit Noord-Amerika en verklaart het gebruik van zilverdraad ('tinsel', in Nederland vroeger bekend als lametta) in de kerstboom, als herinnering aan de spinnen uit het verhaal. In sommige streken is het gebruikelijk om ook een spin tussen de kerstversiering in de boom te hangen.
Vertaald/naverteld door Melanie Plag

© Babboes, 2012

Dit verhaal kun je gebruiken als knipverhaal: al vertellend knip je een papiertje in een verrassende vorm. Hieronder kun je zien hoe dat gaat. Klik op de afbeelding voor een groter formaat.