Er was eens een spin die wou verhuizen. Ze keek eens in het rond en vond een appelboom. Tussen twee takken kon ze mooi een web maken: haar nieuwe huis. Een dunne draad kwam uit het achterste van haar spinnenlijf en ze begon te weven. Eerst op en neer, op en neer, op en neer. En daarna rond en rond en rond. Het web was klaar. Maar... de kleur beviel haar helemaal niet. Gewoon grijs. "Kijk," dacht de spin, "die appel daar, die is mooi rood." En ze riep: "Hé, appel! Hoe kom je aan die mooie rode kleur?"

En de appel antwoordde:

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

Dit antwoord hielp de spin niet echt om haar web een andere kleur te geven. Ze was teleurgesteld en keek naar beneden. En wat zag ze daar? Groen gras. Prachtig groen. Dus de spin maakte een lange dunne draad en liet zich zakken. Heeeelemaal omlaag totdat ze met haar voeten in het gras stond. "Zeg gras, hoe ben jij zo prachtig groen geworden?" vroeg de spin. En weet je wat het gras antwoordde?

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

Dit antwoord beviel de spin helemaal niet. Ze kon er helemaal niets mee om haar huisje, het spinneweb, een beetje kleuriger te maken.

Maar, wat rook ze daar? De spin volgde met haar kleine spinnenneus de geur en kwam al gauw bij een paarse bloem. "Oh, wat een fantastische kleur is dat," dacht de spin. "Hé, bloem! Hoe ben je zo mooi paars geworden?" Maar de bloem wist het niet en zei:

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

Verdrietig dat niemand haar kon helpen om haar huis een mooi kleurtje te geven, strompelde de spin terug naar de boomstam. En daar, onderaan de stam, lag een pompoen. Hij lag te slapen. De pompoen was fel oranje. "Wauw!" dacht  de spin, "dat is een geweldige kleur. Was mijn web maar zo mooi oranje..." Met zijn kleine spinnenhandjes schudde hij de pompoen wakker. "Hé, jij daar, pompoen, vertel me eens waar je dat mooie fel oranje vandaan hebt?" Langzaam opende de pompoen zijn ogen en met een slaperige stem zei hij:

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

Je kunt je wel voorstellen, hoe de spin zich voelde. Het was een lange dag geweest. Eerst verhuizen. Dan kennis maken met alle nieuwe buren. Het was tijd om naar bed te gaan. Langzaam en moe kroop de spin omhoog langs de boomstam, terug naar haar spinnenweb. Maar terwijl ze zo omhoog kroop, keek ze omhoog en zag ver boven zich de helderblauwe hemel. De spin was diep onder de indruk. Wat een bijzonder mooie kleur blauw was dat. Dus ze klom omhoog naar de bovenste tak, naar het hoogste twijgje en het allerhoogste blaadje. Daar zette ze haar spinnenhandjes aan haar mond en riep zo hard als ze kon: "Hallo daar, blauwe lucht! Hoe kom je aan je mooie blauwe kleur?"

Eerst hoorde ze niets... maar toen, heel zachtjes... kwam er van heel ver een stem, die zei:

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

De spin werd nu werkelijk heel boos. Niemand kon haar helpen! Kwaad en mopperig ging ze rechtstreeks terug naar haar nieuwe huis. Het duurde een poosje voor ze echt kon slapen.

Die nacht begon het te regenen. Het regende en regende, zonder eind. Alles werd kletsnat. De spin, het spinnenweb, alles. Toen de volgende morgen de regen eindelijk ophield en de spin wakker werd, moest ze zich flink uitschudden om van het water af te komen. Precies op dat moment kwam de zon op en haar zonnenstralen schenen dwars door de waterdruppels in het spinnenweb. Want het web hing natuurlijk ook vol druppels. En waar de zon door de druppels scheen, zag je duizenden kleine regenboogjes in het spinnenweb. Wat een prachtig gezicht was dat. Het spinnenweb had nu alle kleuren van de regenboog: rood, oranje, geel, groen en blauw. 

En ook de appelboom werd wakker, zo vroeg in de morgen. En de appelboom zag al die kleuren in het kleine web van de spin. De appelboom was zo verbaasd over die kleurenpracht en vroeg: "Zeg spin, hoe heb jij al die kleuren in je spinnenweb gekregen?" En weet je, de spin wist het echt niet. Ze snapte er niets van. En ze zei:

"Ik weet niet hoe...
en ik weet niet waarom.
Dingen gebeuren gewoon.
Dat is wat ik weet."

© Babboes 2010

Tekst/vertaling: Melanie Plag. Met dank aan Wim Wolbrink, van wie ik dit verhaal geleerd heb tijdens een training op de Nationale Vertelschool.

Vertel en knip

Dit verhaal is ook geschikt als knipverhaal. Op dezelfde manier als bij De mooiste kerstboom knip je een spinneweb. Gebruik mooi glitterend (origami)papier. Bij de herhalende regel 'Ik weet niet hoe, ik weet niet waarom' zet je telkens een knip in het papier.

Verhaal met beeld

In 2020 maakte ik onderstaand filmpje, aangevuld met suggesties voor vervolgactiviteiten.

Navertellen

Klik op de afbeelding hieronder om de plaatjes van het verhaal te downloaden (pdf, 2 pagina's).
Kun jij het verhaal met behulp van de plaatjes zelf navertellen?

Extra: Print de plaatjes, knip ze uit en hussel ze door elkaar. Lukt het je om ze weer in de goede volgorde te leggen?

Memory-spel

Print de plaatjes twee keer uit op dik papier en knip ze uit. Als je geen dik papier hebt, kun je een papiertje of kartonnetje achter de plaatjes plakken, zodat je ze niet aan de achterkant kunt zien.

Leg de plaatjes ondersteboven naast elkaar op tafel. Draai om de beurt twee kaartjes om. Zijn ze hetzelfde? Dan mag jij ze pakken en mag je nog een keer twee kaartjes omdraaien. Zijn ze niet hetzelfde? Dan draai je ze weer om en is de volgende speler aan de beurt. Wie wint er de meeste plaatjes?

Proefje: een regenboog maken

In zonlicht zitten alle kleuren van de regenboog verstopt. Als zonlicht door regendruppels of gebogen glas valt, kun je die kleuren ineens zien: een regenboog!

Misschien heb je het wel eens gezien bij een tuinsproeier of fontein waar de zon door scheen. Dan krijg je soms een mini-regenboog. De spin uit het verhaal zag zo'n mini-regenboog in de druppels van zijn web.

Dit kun je met een proefje nadoen.

Je hebt nodig:

• fel zonlicht
• een glas met water
• een vel wit papier

Zet het glas water zo neer dat de zon erin schijnt. Beweeg het witte vel papier voorzichtig om het glas en kijk goed naar het papier. Lukt het je om een regenboog te 'vangen'?

Je kunt het ook buiten doen op een andere manier. Je hebt nodig:

• een plantensproeier
• een spiegel
• fel zonlicht

Stel de plantensproeier zo in dat je een mist van druppeltjes krijgt (dus niet een straal). Laat de zon in de spiegel schijnen en sproei water in het weerspiegelde licht. Zie je een regenboog?